24 mei Logrono - Belorado 92 km
Blijf op de hoogte en volg Henny
26 Mei 2017 | Spanje, Belorado
De eerste kilometers hebben we vanmorgen afgelegd over het parcours van de camino-wandelaars. Alle respect, wat hebben die een hoop werk te verzetten op een dag. Allemaal ongelijke grindpaden met fikse stijgingen. Normale geasfalteerde wegen zijn een uitzondering.
En dan de uitrusting om tegen de hitte bestand te kunnen zijn.
Zeer komisch, maar meestal wel zeer effectief. De Japanners, Chinezen of Koreanen (kortom de spleten) lopen zelfs met uitgeklapte paraplu's (zijn dan zeker op tijd als het gaat regenen).
Het merendeel van de wandelaars of fietsers leggen maar een gedeelte van de camino-route af. Meestal een x-aantal dagen en gaan dan weer richting huis en komen dan volgend jaar weer terug om weer een stuk te doen. Ongeveer een 20 procent van diegenen, die ik heb gesproken, heeft als doel het hele parcours van St. Jean-Pied-de-Port naar Santiago in een keer te volbrengen.
In de refugio's / herbergen kan je goed zien wat voor impact het heeft op de wandelaars. Vele blessures en dan echt niet van die kleintjes (onderweg is er helemaal geen medische verzorging). Veel verband, zwachtels en mankementen.
De Nijmeegse Vierdaagse is er echt heilig bij voor wat betreft blessures en zwaarte van het parcours.
De laatste drie dagen, dus de dagen, dat we in refugio's zaten, zijn we nog geen Nederlanders tegengekomen. Maakt het alleen maar extra leuk tussen al die buitenlanders.
Ons fietsen was een beetje stroperig voor de middag. Veel vals plat en nogal wat klimmetjes tot 12%. Leek wel of we niet vooruit kwamen.
Maar de omgeving vergoedde een hoop. Onder een strak blauwe lucht en in de bermen een ongekend aantal niet klappende klaprozen; aan de ene kant van de weg roodbruine rotswanden met grot-openingen als gatenkaas en aan de andere kant een mozaïek van glooiende en glanzende korenvelden. En dan mag je uiteraard de Rioja-wijngaarden niet vergeten.
De binnenlanden van Spanje zijn werkelijk prachtig.
Overnachting wederom in een refugio, maar nu met zwembad (een soort aquarium) en geen kerkdienst.
En dan de uitrusting om tegen de hitte bestand te kunnen zijn.
Zeer komisch, maar meestal wel zeer effectief. De Japanners, Chinezen of Koreanen (kortom de spleten) lopen zelfs met uitgeklapte paraplu's (zijn dan zeker op tijd als het gaat regenen).
Het merendeel van de wandelaars of fietsers leggen maar een gedeelte van de camino-route af. Meestal een x-aantal dagen en gaan dan weer richting huis en komen dan volgend jaar weer terug om weer een stuk te doen. Ongeveer een 20 procent van diegenen, die ik heb gesproken, heeft als doel het hele parcours van St. Jean-Pied-de-Port naar Santiago in een keer te volbrengen.
In de refugio's / herbergen kan je goed zien wat voor impact het heeft op de wandelaars. Vele blessures en dan echt niet van die kleintjes (onderweg is er helemaal geen medische verzorging). Veel verband, zwachtels en mankementen.
De Nijmeegse Vierdaagse is er echt heilig bij voor wat betreft blessures en zwaarte van het parcours.
De laatste drie dagen, dus de dagen, dat we in refugio's zaten, zijn we nog geen Nederlanders tegengekomen. Maakt het alleen maar extra leuk tussen al die buitenlanders.
Ons fietsen was een beetje stroperig voor de middag. Veel vals plat en nogal wat klimmetjes tot 12%. Leek wel of we niet vooruit kwamen.
Maar de omgeving vergoedde een hoop. Onder een strak blauwe lucht en in de bermen een ongekend aantal niet klappende klaprozen; aan de ene kant van de weg roodbruine rotswanden met grot-openingen als gatenkaas en aan de andere kant een mozaïek van glooiende en glanzende korenvelden. En dan mag je uiteraard de Rioja-wijngaarden niet vergeten.
De binnenlanden van Spanje zijn werkelijk prachtig.
Overnachting wederom in een refugio, maar nu met zwembad (een soort aquarium) en geen kerkdienst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
