29 mei Villares de Orbigo - Ponferrada 81 km

Regen. Opstaan met regen. Ik kon een leuker begin van de dag bedenken. Het ontbijt maar een beetje verlengd in de hoop dat de regen zou wegtrekken. Ondertussen vertelde onze Belgische gastvrouw verhaalkes en anekdotekes over de pelgrims. Bijzonder humoristisch. Wat een plezant persoon.
Koud en kil 12 graden. Maar even de gootsteenontstopper van de plaatselijke loodgieter gebruikt om te controleren of ik nog van het mannelijk geslacht was ......
Dan toch maar op pad, droog; maar als Jos zijn jas uit deed, begon het weer te gieten en dat niet één keer, maar telkens weer. Zat er uiteindelijk voor hem maar een ding op: jas aanhouden.
Vandaag staat "Cruz de Ferro" op een hoogte van zo'n 1500 meter op het programma. Cruz de Ferro is gewoon een simpel ijzeren kruis in een steenhoop. Stelt niks voor; mooi van lelijkheid. Velen leggen hier een steen(tje) neer als een gedachtenis of wens. Ik heb er geen steen, maar een grote kei neergelegd, die was beschilderd en beplakt door de kleinkinderen Nikki en Beau. Als opa er toch iets neerlegt, dan zal er ook iets liggen, hebben ze waarschijnlijk gedacht. Scheelde gauw 2 kilo in mijn bagage.
Boven op de top maar een extra jas voor de afdaling aangedaan. Was geen overbodige luxe. De steile afdaling hebben wij netjes tussen de lijntjes van de markeringen gereden en aan de goede kant van de muurtjes of van de vangrails (mits deze aanwezig waren). Slechts een keer ben ik vol in de remmen gegaan; passeerde een echtpaar met een kind van pak hem beet 14 maanden op de arm van pappa. Bleken uit het kiwi-Nieuw-Zeeland te komen. Lopen de camino met een buggy. Of het kind er wat aan heeft? Ik betwijfel het ......
Verder de eerste camino-dieren-pelgrims gezien; twee honden, weliswaar onder begeleiding van hun baasje, maar droegen toch wel mooi hun eigen bagage. Ik weet trouwens niet of ze eigen stempelkaart hebben.
Vanavond uiteraard zou ik bijna zeggen, weer gezamenlijk gegeten. Nu met een stel Australiërs en drie Amerikanen. De Amerikanen fietsen ook, alhoewel ze ook weten hoe de trein hier rijdt ...... Een van hen heeft Noord-Koreaans bloed (zijn vader is gevlucht). Indrukwekkende verhalen. Ik betwijfel overigens of er voor deze collega-fietser een fietshelm te krijgen is. Zijn hoofd is flink aan de maat. Wellicht zou een astronauten-helm een oplossing kunnen brengen, mits deze natuurlijk niet vacuüm zuigt ........