3, 4 & 5 juni Santiago - Finisterre v.v. 216 km
Blijf op de hoogte en volg Henny
05 Juni 2017 | Spanje, Fisterra
3, 4 en 5 juni Santiago de Compostela - Finisterre v.v. 216 km
Jos is al dagen bezig met het instuderen van een sketch. Zijn zoon gaat binnenkort trouwen en hij wil hem verrassen met een hilarisch stukje. Dat lukt hem goed. Maar nu begint hij ook al met danspasjes, eerst alleen 's avonds oefenen, nu ook al als hij uit bed komt. Het lijkt nergens op, maar goed ...... ik ben in ieder geval steeds weer blij als we op de fiets zitten.
Zaterdagmorgen richting Finisterre bij onze eerste koffiestop rond 10 uur komen we in een café terecht met alleen maar mannen. Druppelsgewijs wordt het steeds drukker. De een komt met een tractor, de ander met een auto en weer een ander met een invalidenwagen. Niemand komt lopend. Iedereen zit aan de koffie met daarnaast een fles, waar absoluut geen ranja in zat. Misschien gevuld met een toverdrank van Asterix en Obelix. Enfin, wat het allemaal te betekenen had, is me niet duidelijk geworden. Verderop in het dorp hetzelfde beeld in de cafés.
De zondag het laatste stukje naar Finisterre.
En jawel hoor ...... kilometerpaal 0.000 km. Einde van de pelgrimsroute. Het is net Kaap de Goede Hoop of Kaap Hoorn. Een heel bijzonder gevoel. Maar we zijn zo vroeg, dat er verder nog niemand aanwezig is. Wie moet dan de foto's van ons samen maken? Gelukkig komt er op het oog een levend wezen aanwaggelen, Amerikaans vlaggetje in zijn kontzak en daar concludeerde ik uit, dat het een Amerikaan is. Logica ten top dan wel Amerikaans chauvinisme ten top. Misschien was het wel een gewezen drenkeling. Immers bij de Kaap van Finisterre zijn er nog al wat schepen vergaan. Drenkeling of niet, hij drukte op het goede knopje van het fototoestel. We hebben foto's .......
Vervolgens naar Kaap de Finisterre. Echt een eindpunt van Europa. Rotsachtig met heel veel gedoofde brandhaarden. Het is hier de traditionele plek om de zorgen en alles van kleding en nog wat te verbranden. "De" plek om alles achter je te laten en een nieuw leven te beginnen. Ik had niet veel achter te laten, alleen mijn sokken met hele grote gaten erin heb ik verbrand. Die grote gaten brandden trouwens helemaal niet. Dat was een minpuntje ....
Een officieel certificaat verkrijgen, als bewijs dat je Finisterre gehaald had, was helaas niet mogelijk. Te weinig mankracht in het weekend was de lezing. Het zij zo. Geen man overboord. Gelukkig hebben we de foto's nog.
Op ons laatste overnachtingsadres kan je goed merken, dat echt de betere en karaktervolle lopers nog naar Finisterre gaan. Veel minder MASH; in plaats van de camino-walk zie je hier de camino-pinguïn.
De laatste fietsdag zo'n beetje als laatsten vertrokken bij de herberg. We hadden totaal geen haast. Het is dan ook een soort van veredelde wandeletappe geworden. Helaas veel over de grote drukke wegen. Minder prettig. In de loop van de middag aangekomen op het plein voor de kathedraal. En wat dacht je? ........... Staat het welkomstcomité in de vorm van Dianne en Jesse, weliswaar een beetje verdekt en gecamoufleerd opgesteld, klaar om ons te verwelkomen. Speciaal ingevlogen. Prachtig !!! Brrrr ...... rillingen. Uiteraard gevolgd door een fotosessie. Het zit erop; 2811 kilometer liggen achter ons.
Ik heb rust in mijn kont en mijn kont heeft rust.
Hoe heb ik Spanje beleefd?
Totaal anders dan Frankrijk, maar even positief. Op het moment, dat ik Spanje inreed, kreeg ik meteen het gevoel van oeps .... de camino begint nu echt. Ineens zat je tussen de camino-gangers, zowel overdag als vooral 's avonds ('s nachts lag ik er niet echt op te wachten). Waar je in Frankrijk veelal met zijn tweeën was, was je in Spanje met mensen, die uit alle windstreken uit de hele wereld kwamen. Gigantische saamhorigheid en gezelligheid. Iedereen wordt in zijn waarde gelaten. Wat kan de wereld dan toch prettig zijn. Vooral iedere avond weer nieuwe mensen ontmoeten, al die nieuwe verhalen, nieuwe belevenissen. Boeiend. Echt genieten. En dan ineens Santiago ...... dan valt je dagelijkse ritme ineens weg. Afkicken ....... en ook nagenieten. Een onvergetelijke ervaring, die ik als rijkdom zal opslaan.
Een ding weet ik zeker: laat de Poetins, Trumps of hoe al die gasten ook mogen heten, een paar weken de camino beleven en de wereld zal er stuk verdraagzamer en vredelievender uitzien ......
Een ieder hartstikke bedankt voor jullie getoonde belangstelling en medeleven. Deed me zeer goed.
Speciale oprechte dank aan fietsmaat Jos. Een gezellige prettige serieuze no nonsens maat. En het ergste is ....... ik meen het ook nog !!! Beter had ik het niet kunnen treffen.
Tot slot kan ik jullie helaas, gezien de te verwachte belangstelling niet informeren, waar, wanneer en hoe laat mijn vliegtuig landt.
Ik groet jullie allen.
Buen camino.
Jos is al dagen bezig met het instuderen van een sketch. Zijn zoon gaat binnenkort trouwen en hij wil hem verrassen met een hilarisch stukje. Dat lukt hem goed. Maar nu begint hij ook al met danspasjes, eerst alleen 's avonds oefenen, nu ook al als hij uit bed komt. Het lijkt nergens op, maar goed ...... ik ben in ieder geval steeds weer blij als we op de fiets zitten.
Zaterdagmorgen richting Finisterre bij onze eerste koffiestop rond 10 uur komen we in een café terecht met alleen maar mannen. Druppelsgewijs wordt het steeds drukker. De een komt met een tractor, de ander met een auto en weer een ander met een invalidenwagen. Niemand komt lopend. Iedereen zit aan de koffie met daarnaast een fles, waar absoluut geen ranja in zat. Misschien gevuld met een toverdrank van Asterix en Obelix. Enfin, wat het allemaal te betekenen had, is me niet duidelijk geworden. Verderop in het dorp hetzelfde beeld in de cafés.
De zondag het laatste stukje naar Finisterre.
En jawel hoor ...... kilometerpaal 0.000 km. Einde van de pelgrimsroute. Het is net Kaap de Goede Hoop of Kaap Hoorn. Een heel bijzonder gevoel. Maar we zijn zo vroeg, dat er verder nog niemand aanwezig is. Wie moet dan de foto's van ons samen maken? Gelukkig komt er op het oog een levend wezen aanwaggelen, Amerikaans vlaggetje in zijn kontzak en daar concludeerde ik uit, dat het een Amerikaan is. Logica ten top dan wel Amerikaans chauvinisme ten top. Misschien was het wel een gewezen drenkeling. Immers bij de Kaap van Finisterre zijn er nog al wat schepen vergaan. Drenkeling of niet, hij drukte op het goede knopje van het fototoestel. We hebben foto's .......
Vervolgens naar Kaap de Finisterre. Echt een eindpunt van Europa. Rotsachtig met heel veel gedoofde brandhaarden. Het is hier de traditionele plek om de zorgen en alles van kleding en nog wat te verbranden. "De" plek om alles achter je te laten en een nieuw leven te beginnen. Ik had niet veel achter te laten, alleen mijn sokken met hele grote gaten erin heb ik verbrand. Die grote gaten brandden trouwens helemaal niet. Dat was een minpuntje ....
Een officieel certificaat verkrijgen, als bewijs dat je Finisterre gehaald had, was helaas niet mogelijk. Te weinig mankracht in het weekend was de lezing. Het zij zo. Geen man overboord. Gelukkig hebben we de foto's nog.
Op ons laatste overnachtingsadres kan je goed merken, dat echt de betere en karaktervolle lopers nog naar Finisterre gaan. Veel minder MASH; in plaats van de camino-walk zie je hier de camino-pinguïn.
De laatste fietsdag zo'n beetje als laatsten vertrokken bij de herberg. We hadden totaal geen haast. Het is dan ook een soort van veredelde wandeletappe geworden. Helaas veel over de grote drukke wegen. Minder prettig. In de loop van de middag aangekomen op het plein voor de kathedraal. En wat dacht je? ........... Staat het welkomstcomité in de vorm van Dianne en Jesse, weliswaar een beetje verdekt en gecamoufleerd opgesteld, klaar om ons te verwelkomen. Speciaal ingevlogen. Prachtig !!! Brrrr ...... rillingen. Uiteraard gevolgd door een fotosessie. Het zit erop; 2811 kilometer liggen achter ons.
Ik heb rust in mijn kont en mijn kont heeft rust.
Hoe heb ik Spanje beleefd?
Totaal anders dan Frankrijk, maar even positief. Op het moment, dat ik Spanje inreed, kreeg ik meteen het gevoel van oeps .... de camino begint nu echt. Ineens zat je tussen de camino-gangers, zowel overdag als vooral 's avonds ('s nachts lag ik er niet echt op te wachten). Waar je in Frankrijk veelal met zijn tweeën was, was je in Spanje met mensen, die uit alle windstreken uit de hele wereld kwamen. Gigantische saamhorigheid en gezelligheid. Iedereen wordt in zijn waarde gelaten. Wat kan de wereld dan toch prettig zijn. Vooral iedere avond weer nieuwe mensen ontmoeten, al die nieuwe verhalen, nieuwe belevenissen. Boeiend. Echt genieten. En dan ineens Santiago ...... dan valt je dagelijkse ritme ineens weg. Afkicken ....... en ook nagenieten. Een onvergetelijke ervaring, die ik als rijkdom zal opslaan.
Een ding weet ik zeker: laat de Poetins, Trumps of hoe al die gasten ook mogen heten, een paar weken de camino beleven en de wereld zal er stuk verdraagzamer en vredelievender uitzien ......
Een ieder hartstikke bedankt voor jullie getoonde belangstelling en medeleven. Deed me zeer goed.
Speciale oprechte dank aan fietsmaat Jos. Een gezellige prettige serieuze no nonsens maat. En het ergste is ....... ik meen het ook nog !!! Beter had ik het niet kunnen treffen.
Tot slot kan ik jullie helaas, gezien de te verwachte belangstelling niet informeren, waar, wanneer en hoe laat mijn vliegtuig landt.
Ik groet jullie allen.
Buen camino.
-
05 Juni 2017 - 22:14
Bertus:
Hallo Hennie, eindelijk rust. Nee toch niet, want Dianne en Jesse zijn nu ook in Spanje. Nu moet je die weer bezig houden. Maak er een leuke kleine vakantie van. Tot ziens en de hartelijke groeten,
Dikkie en Bertus
-
05 Juni 2017 - 22:21
Marian & Gerard:
Bedankt voor alle mooie verhalen. We hebben het daardoor ook een heel klein beetje mee kunnen beleven. Ben bang dat we even moeten afkicken. We hopen je binnenkort, na alle huldigingen en lintjes, weer te spreken. Hebben we goed begrepen dat je nu ook wijn drinkt?
Fijne dagen nog samen en de groeten van ons.
M&G -
05 Juni 2017 - 22:55
Vera:
Wauw, gefelicteerd!! Zo te lezen waren het hele mooie avonturen, die je vast zult gaan missen. Maar wat een topprestatie! En nu.. genieten van een weekje rust in het mooie Spanje.
Groetjes Vera -
06 Juni 2017 - 00:00
Marianne:
Hallo Hennie,
Wat heb ik genoten van jouw eigen kijk op jullie gezamenlijke camino!
Ik kreeg van Jos uiteraard de nodige informatie,
maar die werd smeuïg ingekleurd door jouw interpretatie!
Geweldig dat jullie het samen zo goed hebben kunnen vinden;
dat heeft de reis denk ik wel zo soepel doen verlopen,
want wat vind ik het een prestatie!
Zowel jullie 2811 gezamenlijke kilometers, als wel 36 dagen optrekken met iemand van wie je maar moet afwachten of het zal klikken of niet. :-)
TOP gedaan, nu moet een ieder op zijn eigen wijze maar weer afkicken, want ook het thuisfront heeft een maandje een ander ritme gehad!
Het was in ieder geval een feest om jullie te volgen.
Geniet nog van de extra dagen in Spanje en een goede reis naar Loenen!
Hartelijke groet,
Marianne -
06 Juni 2017 - 09:23
Anita:
wouw henny, gefeliciteerd of; muchos felicidados! trots op je. ik zal je verhalen gaan missen. het was plezierig wakker worden met zo'n leuke colum van jou. misschien kun je fieys journalist worden? en dan overal over schrijven? veel plezier nog in het mooie spanje. groetjes aan dianne en jesse. -
06 Juni 2017 - 11:44
Gerrit&Lucie:
Henny (en Jos),
CHAPEAU!!!
Echte kilometervreters zijn jullie, gelukkig geen 'Rupsjesnooitgenoeg', maar waarschijnlijk wel bevangen met een enorme fietsgeestdrift getuige alle boeiende verhalen: heerlijk om te lezen en mee te genieten.
Nu lekker nagenieten, dit pakken ze jullie niet meer af.
Voor straks een goede thuiskomst en graag tot ziens.
Hartelijke groeten,
Gerrit&Lucie. -
06 Juni 2017 - 19:16
Netty En Hans:
Hallo Henk,
Wat een mooie prestatie en wat een schitterende verslagen. Zoals voor mij ook al geschreven werd; net of je er zelf een klein beetje bij bent.
Geniet nog even samen met Dianne en Jesse en samen straks een goede thuisreis gewenst!
Hartelijke groeten
Hans en Netty -
06 Juni 2017 - 22:33
Fleur:
Fantastisch pap! We zijn allemaal zeer trots zoals je merkt!
Groeten ook aan Jos, hoe fijn dat het zo klikte tussen jullie. En inderdaad, als jij dat zegt, dan is dat wat ;-).
Tot snel en geniet nog! -
06 Juni 2017 - 23:55
Hannie En Harry:
Hoi Henny, kilometer vreter. Wat heb je een geweldige prestatie neergezet. Heerlijk ook om te lezen wat je onderweg zoal mee hebt gemaakt. Geniet nog even na en nog veel plezier samen met Jesse en Dianne. Tot ziens in Loenen. -
08 Juni 2017 - 16:58
Henk:
Dag Henk/Henny,
'El Camino' is tot een eind gekomen.
Geweldig je reisverslagen. Tip: misschien bundelen en een gooi doen naar de ECI-Literatuurprijs? Vermoedelijk geen uitnodiging voor Tan, Jinek, DWDD of Pauw, maar toch zeker een avondje bij/voor de Katholieke Vrouwen of Vrouwen Contactgroep in Loenen. Knap trouwens ook van Jos om het zoveel weken met je uit te houden. Hij moet wel helemaal murw zij nu. Hij kan vermoedelijk fictie niet meer scheiden van werkelijkheid. Nog een paar fijne dagen met Dianne en Jesse.
Tut kiek in Loen'n. Doet ut henig an!
Groetjes Jo en Henk
PS: Vanaf nu zijn wij aan het kamperen op het grasveldje voor jullie huis. -
09 Juni 2017 - 11:24
Henk Luijkman:
Fantastische prestatie. Diep respect. Meeslepende en buitengewoon boeiende reisverslagen. Zoek een uitgever. Misschien volgend jaar boekenweekgeschenk. Veel plezier nog daar. We spreken elkaar weer.,
Groeten,
Henk Luijkman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
