27 mei Carrion de los Condes - Mansilla de las Mu
Blijf op de hoogte en volg Henny
27 Mei 2017 | Spanje, Mansilla de las Mulas
27 mei Carrion de los Condes - Mansilla de las Mulas 76 km
Ontbijt bij de nonnen. Het brood zo droog als de kont van Sinterklaas en het theewater was volgens mij opgewarmd in een maatbeker in de magnetron. Bij de eerste de beste koffiestop meteen maar een omelet naar binnengewerkt. Als je maar wat binnenkrijgt blijft het motto.
De eerste 15 kilometer van de camino liepen vandaag over een grindpad, dezelfde waar de wandelende pelgrims ook overheen gingen. Het was nogal stoffig ....... en dat betekende dat onze vrienden uit Zuid-Oost-Azië van alles en iedereen te onderscheiden waren. Dunne handschoentjes aan, mondkapjes voor (kan misschien ook tegen knoflook-meur geweest zijn), Yasser Arafat-sjaaltjes om of van die imker-kappen op.
Onderweg bij een van onze vele gebruikelijke koffiestops ontmoetten we een Japanner. Goed gesprek ..... hij sprak geen Engels en wij vandaag toevallig geen Japans. Amusant. Vroeg of ik een foto van hem mocht maken. Stellig afgewezen !!
Het werd een statieportret; meneer ging er echt voor zitten, alles in de plooi, gewassen en gestreken en gaan met die banaan. Na duizend bedankjes en buigingen vervolgden we onze camino. Waar vind je nog zo iets? .......
Onderweg na zoveel dagen (eindelijk, ik zat er niet echt op te wachten) een keer Nederlanders. En nog wel een stel. Een stel? Ja, ze waren op een tandem, maar de bijbehorende aanhanger hadden ze inmiddels al per bode naar Nederland teruggestuurd. Ging te moeilijk in de heuvels en bergen. Kampeerden onderweg, maar hadden veel kou geleden.
Wij hadden voor de verandering in deze overgangsrit vandaag maar eens voor een wandeltempo gekozen. Korte rit en veel naar beneden op de hoogvlakten.
Herberg hadden we i.v.m. het weekenddrukte gisteren al besproken. Dus weer een rustmiddag. Ongekende weelde, die wij uiteraard nuttig hebben ingevuld. Om een lang verhaal kort te maken, zaten wij uiteindelijk op een terras met een man of veertien. Tien nationaliteiten: van Litouwen tot Equador, van Duitsland tot Schotland, van Italie tot Californië en van Loenen tot Hoofddorp. Dit is de camino ten voeten uit.
Uiteraard vanavond onze charme in de strijd gegooid, wat uiteindelijk uitmondde, in een uitnodiging om met een paar dames mee te eten in de herberg ......
Ontbijt bij de nonnen. Het brood zo droog als de kont van Sinterklaas en het theewater was volgens mij opgewarmd in een maatbeker in de magnetron. Bij de eerste de beste koffiestop meteen maar een omelet naar binnengewerkt. Als je maar wat binnenkrijgt blijft het motto.
De eerste 15 kilometer van de camino liepen vandaag over een grindpad, dezelfde waar de wandelende pelgrims ook overheen gingen. Het was nogal stoffig ....... en dat betekende dat onze vrienden uit Zuid-Oost-Azië van alles en iedereen te onderscheiden waren. Dunne handschoentjes aan, mondkapjes voor (kan misschien ook tegen knoflook-meur geweest zijn), Yasser Arafat-sjaaltjes om of van die imker-kappen op.
Onderweg bij een van onze vele gebruikelijke koffiestops ontmoetten we een Japanner. Goed gesprek ..... hij sprak geen Engels en wij vandaag toevallig geen Japans. Amusant. Vroeg of ik een foto van hem mocht maken. Stellig afgewezen !!
Het werd een statieportret; meneer ging er echt voor zitten, alles in de plooi, gewassen en gestreken en gaan met die banaan. Na duizend bedankjes en buigingen vervolgden we onze camino. Waar vind je nog zo iets? .......
Onderweg na zoveel dagen (eindelijk, ik zat er niet echt op te wachten) een keer Nederlanders. En nog wel een stel. Een stel? Ja, ze waren op een tandem, maar de bijbehorende aanhanger hadden ze inmiddels al per bode naar Nederland teruggestuurd. Ging te moeilijk in de heuvels en bergen. Kampeerden onderweg, maar hadden veel kou geleden.
Wij hadden voor de verandering in deze overgangsrit vandaag maar eens voor een wandeltempo gekozen. Korte rit en veel naar beneden op de hoogvlakten.
Herberg hadden we i.v.m. het weekenddrukte gisteren al besproken. Dus weer een rustmiddag. Ongekende weelde, die wij uiteraard nuttig hebben ingevuld. Om een lang verhaal kort te maken, zaten wij uiteindelijk op een terras met een man of veertien. Tien nationaliteiten: van Litouwen tot Equador, van Duitsland tot Schotland, van Italie tot Californië en van Loenen tot Hoofddorp. Dit is de camino ten voeten uit.
Uiteraard vanavond onze charme in de strijd gegooid, wat uiteindelijk uitmondde, in een uitnodiging om met een paar dames mee te eten in de herberg ......
-
27 Mei 2017 - 21:42
Fleur:
500 kilometer te gaan nog maar! Wow!
Hebben jullie eigenlijk al eens een lekke band gehad? -
28 Mei 2017 - 09:03
Anita De Rijk:
nog maar 5 dagen, dan zijn jullie er al! Wat is dat snel gegaan zeg. vind eigenlijk dat je best op de fiets terugkan, over barcelona ofzo. -
28 Mei 2017 - 11:19
Wendy:
Je hebt de vaart er aardig in.
Als je weer in Nederland bent blijf je dan ook blogs schrijven. Erg leuk om te lezen. Je hebt talent hoor.
Succes de laatste kilometers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
